.png){kind=small}
De Codex Alimentarius
Wat is het en hoe verhoudt het zich met de wetgeving?
De Codex Alimentarius is in 1962 door de Verenigde Naties opgericht nadat overheden zich eind jaren vijftig hadden gerealiseerd dat de internationale voedselproducten toe begonnen te nemen. Dit heeft ervoor gezorgd dat naast de nationale en regionale regelgeving ook op internationaal niveau afspraken gemaakt moesten worden.
De Codex Alimentarius is een intergouvernementele organisatie die valt onder de verantwoordelijkheid van World Health Organisation (WHO) en Food and Agricultural Organisation (FAO). Op dit moment zijn 189 landen en één organisatie (Europese Unie) lid. Dit is goed voor zo’n 98% van de wereldbevolking. Naast de regeringen van deelnemende landen kunnen waarnemers van internationale organisaties van bedrijfslevens en consumentenorganisaties een groot belang hebben bij het ontwikkelen van normen en richtlijnen. Zij hebben alleen geen stemrecht binnen de Codex en kunnen alleen als comités zittingen nemen en advies geven.
Gezondheidsnormen op wereldniveau
De commissie van de Codex Alimentarius heeft onder andere ten doel: het opstellen en harmoniseren van gezondheidsnormen op wereldniveau en het uitvaardigen van richtsnoeren en aanbevelingen gericht op de volgende zaken:
- Landbouw- en visserijproducten
- Levensmiddelen
- Additieven en verontreinigingen in levensmiddelen
- Diervoeders
- Diergeneesmiddelen
- Pesticiden
- Etikettering
- Analyse- en bemonsteringsmethoden
- Gedragscodes en codes inzake goede landbouwpraktijken
- Richtsnoeren inzake hygiëne ter bescherming van de gezondheid van de consument
- Waarborging van eerlijke internationale handelspraktijken
Het werk van de Codex is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek waarbij alle normen en richtlijnen op veiligheid zijn getest voor de consument en wordt ondersteund door verschillende onafhankelijke wetenschappelijke adviesorganen.
In Nederland valt de verantwoordelijkheid voor deelname aan dit internationaal forum deels onder het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en deels onder het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.